Dinsdag 23 December 2003 – Dinsdag 13 Januari 2004

Foto’s Laos

Vorig reisverslag: Cambodja

Volgend reisverslag: Thailand 3

Reisverslag

Na het omkopen aan zowel de Cambodjaanse als Lao grens (resp 3 en 2 US $) heerlijk gesettled in een bungalow op Don Det. Don Det, een van Si Phan Don. Ofwel, de 4000 eilanden in de Mekong voordat het water zich over de grens begeeft naar Cambodja….waar ik net vandaan kwam.

Ik besluit de kerst hier door te brengen. Op het eiland is geen telefoon, geen electriciteit, behalve als de generator het doet… hetgeen uiteraard van levensbelang is voor de nodige kouwe Beer Lao. Een halve liter voor 80 cent… 64 eurocent… een hele dollar voor mijn bungalow met veranda en hangmat, uitzicht op de rivier en een dollar per maaltijd.

Alles is hier cash werk. ATM, credit card…. hahahaha de dichtsbijzijnde bank waar je misschien met mazzel een traveller’s cheque zou kunnen wisselen is een 6 uur bussen verder ofzo.

Terwijl ik me comfortabel installeer, besluit ik niet naar Myanmar te gaan (Birma). Ik moet anders te veel jagen, haasten en reizen zonder echt te genieten. Ik ga mezelf bezig houden met wat business achtige plannen. Een duikcentrum, een hostel, een ‘outdoor achtig iets met reizen’ (lekker vaag nog), evt in combinatie met wat goede doelen, lezen, ouwe hoeren e.d.

December 24… met Steve (UK), Sven&Anke (Germany) charteren we een longtail boot voor een goeie 2 uur varen naar Dong Khong. Een eiland waar ze telefoon hebben… soms zelfs standaard electriciteit.

Dit zorgt voor de hilarische woorden van Steve dat het hier wat meer up market is… ja wellicht betaal je hier wel 5 dollar voor een kamer/bungalow. De goeie man van de plaatselijke KPN (enige plek voor internationale gesprekken) had de dag van zijn leven. Behalve wij 4 hadden nog een stuk of 8 van die witneuzen besloten om te gaan bellen.

Uiteraard mijn moeder gebeld om te feliciteren met haar verjaardag. Helaas erg vroeg ivm het tijdsverschil en mijn reistijd naar de telefoon maar dat mocht de pret niet drukken. De gebruikelijke kerst en nieuwjaarswensen uitgewisseld terwijl ‘wij’ hier in Lao helemaal geen winters/kerst idee hebben/hadden. Ff kort nog wat gebabbeld en de volgende in de rij haar telefoontje laten plegen.

Na Si Phan Don, trek ik met Katrina (Denemarken) via Champasak (tegenvallend) naar Tatlo. Beetje waterval, rond banjeren, olifanten tochtje en alle 4 tafels in het restaurant uitproberen.

In de tussentijd ben ik begonnen aan de Ilias van Homerus in het engels. Dat kolere boek kocht ik met Cor in Amsterdam *voordat* ik vertrok en ik had te veel boeken (ruil, krijg) bij me om er in te beginnen…. Eindelijk….. en hij is uit… wat een tegenvallend boek zeg….

Het vervoer per ‘bus’ was weer vermeldenswaardig. Staand achterop die verbouwde vrachtwagen, liggend op het dak, zittend op een bankje waar iemand zijn avond eten in een zak naast je neer gooit. Die arme slang kronkelde en siste van schrik…. en wij schrokken ook nog wel een beetje.

Een Fransman in de bus wilde er een leuke foto van maken en probeerde de zak wat beter te positioneren… “Hee jij, niet met eten spelen”, probeerde ik de spanning wat te breken”. We zijn er niet achter gekomen of ie nou giftig was of niet…..de slang.. niet de Fransoos.

Verder vermeldenswaardig in Tatlo…. het is daar KOUD… een voorproefje van wat me in Phonsavan en later met een ‘Hill tribe’ trek te wachten stond. Overdag 30+ en ‘s nachts tussen de 6 en 10 graden celsius….

Oud en nieuw breng ik niet super bijzonder door in Vientiane (wel leuk verder <g>). Op naar Phonsavan terwijl ik slechts een dagrugzakje meeneem. Xieng Khuang/Kongh (iirc) was de oorspronkelijke naam. En dat maakt het zoeken naar de juiste bus niet eenvoudiger….. Phonsavan..’The Plain of Jars’: een ‘toeristische must’, gedaan, niet willen missen maar om nou te zeggen JA, WOW, etc…… nee. Leuk die vaten daar… passen wel een paar biertjes in. Waar ze echt ooit voor dienden…

Joost mag het weten…. wellicht als de communistische bureaucraten die de Laotiaanse regering vormen de gesloten vaten die ze in 1996 vonden ooit durven te openen dat het wereld kundig wordt….. tot die tijd….

De kronkelende weg van Phonsavan naar Luang Prabang was gelukkig geasfalteerd. 4 Jaar geleden duurde deze 360 km nog 36 uur, ja dat reken je goed uit… geen tikfout mijnerzijds. Nu duurt de rit slechts een uur of 7 a 10, hangt af van de pauzes die de chauffeur wil inlassen.

Bedrag voor deze trip was 6 us$. Ik betaalde met 10 en de goeie jongen achter de counter begon allemaal 5000 Kip briefjes uit te tellen.

Voor de liefhebbers: 10.000 Kip = 1 US $ = 0,8 Euro. Dus ik zou 40.000 Kippen terug krijgen… en hij is me daar bezig… en geeft me een stapeltje terug. Ik natellen tuurlijk… en ik stop bij de verwachte 40.000… ik kijk hem aan en hij zegt verontschuldigend… (in het engels overigens maar dat zal ik ff vertalen hier voor jullie… aardig he van mij): O sorry mister, is not enough? I make mistake…. o oeps vertalen dus… o sorry meneer…. is het te weinig, Heb ik een fout gemaakt….

Nee zeg ik… je geeft me teveel terug. Ik zou 40 terug moeten krijgen. Ik geef jou 10 dollar, dus 100.000 Kip… Oooooooo hij dacht dat ik hem 20 dollar gaf. Een enorm bedrag in die contreien…

Heel erg opgelucht dat hij het 10US $ verschil in de kas niet uit eigen zak hoefde te betalen, verbaasd dat er ook eerlijke falangs waren bleef hij de hele dag glimlachen. De medebusgenoten waren al snel op de hoogte van dit ‘wonderbaarlijke’ gebeuren. De reis verloopt zonder veel vermeldenswaardigheden.

Ik bedoel, je kijkt niet echt meer op van iemand met een AK47 achter in de bus, iemand met een ‘Rambo’ rocket launcher in een van de bochten van de weg, een inhaal manoeuvre waar 3 bussen een ravijn in zouden moeten storten e.d.

In Luang Prabang ontmoet ik ‘per toeval’ Steve, Sven&Anke weer. En ik bereik mijn ‘Tempel Limiet’. Even geen tempels meer. Verder erg leuk stadje. Ik had een wereld trek in gedachten. Op naar noord west Lao, Luang Nam Tha en dan in 4 dagen de rivier (Nam Tha) af om zo in Huay Xai terecht te komen, bij de Thaise grens. Dan met een vrachtboot over de Mekong naarLuang Prabang en weer terug naar Vientiane om mijn visum voor Thailand te regelen.

Helaas… weinig water en weinig gegadigden… en in mijn eentje werd het wat duur…. erg duur…. 400 US$…. 🙁 Ik besluit tegen beter weten in naar Vang Vieng te gaan om daar wat te klimmen, in een autobandje de rivier af te drijven en te kijken wat de andere outdoor mogelijkheden waren.

Helaas merendeel water gerelateerd…. en het is ‘Dry Season’….. weinig water dus. En teveel dope liefhebbende Israeli’s… dubbel pech zeg maar 😉 Gelukkig wel genoeg water om een groot deel van de rit tussen Luang Prabang en Vientiane per kayak af te leggen.

En elke keer werd ik met ongeloof aangekeken als ik ergens incheckte met slechts het dagrugzakje…..

Eenmaal terug in Vientiane vermaak ik me met wat leeswerk en wacht op mijn visum. De Ilias is inmiddels al lang uit. Enkele business plannen hebben wat vastere vormen gekregen en ik begin een speurtocht naar een nieuwepda (handcomputer). Nou dat moet je dus niet in Lao doen….

Verder begin ik in mijn dagboek aan wat teksten voor emailtjes die ik naar afzonderlijke personen wil sturen. Sommige zijn al verstuurd…. en voor enkele anderen hoor ik Justin Hayward en zijn companen…. “Letters I’ve written…..”

Ik kalk wat termen neer, verzin wat ‘one liners, bedenk wat nieuwe mogelijkheden om uiteindelijk in Australie te komen (via Papua Nieuw Guinea lijkt me een uitdaging….kosten?), denk na om tijdelijk wat duikinstructie werk te doen, de eenvoud van leven, boeddhisme (als filosofie), vrienschap, relaties, werk, levensdoel, logo’s voor business cards e.d.

“Vreemd voor een keeper; leven zonder doel”.

Verder geniet ik in een van de kroegen in Vientiane van een biertje. Althans ik dacht een biertje besteld te hebben… krijg ik een hele pitcher…. als of ik in de Scrump zit… alleen de inhoud… DESPERADO… helemaal goud….

En na mijn goedgekeurde visum voor Thailand vertrek ik per pech tuk tuk naar de grens. Onderweg houdt de veredelde brommer er herhaaldelijk mee op. Na een keer of 12 herstarten kom ik uiteindelijk bij de grens om via viain Udon Thani Thailand te komen alwaar ik de bedoeling heb om een nacht bus naar Chiang Mai te nemen…. en dat lukt..

Vorig reisverslag: Cambodja

Volgend reisverslag: Thailand 3