Maandag 20 Oktober – Donderdag 13 November 2003
Vorig reisverslag: Indonesië; Sulawesi 1
Volgend reisverslag: Thailand 2
Reisverslag
Vanuit Palu (Pantaloan eigenlijk) spring ik aanboord van Kalan Motor (Motor Ship/Vessel) Kerinci. Ook hier proberen de mensen hun Engels te oefenen. Ik heb ook hier weer geen andere ‘Belanda’ weten te ontdekken.
Met veel hilarische momenten breidt ik langzaam mijn woordenschat in het Bahasa Indonesia uit. De boottocht zelf is eigenlijk niet het vermelden waard. De medepassagiers in mijn hut was een 75 jarige ouwe baas met z’nhardhorende vrouw (is dit een pleonasme of….. geintje dames….)
Het schip arriveerde een uurtje later dan geplanned in de haven van Tarakan. Niets bijzonders. Aleen was die ene speedboot verbinding naar Tawau Malaysia net vertrokken. Dus ik moest een dag doorbrengen in Tarakan. Pff goed dat ik wat ruimte had met de visa datum.
De dag erop vroeg bij de haven om ticket te kopen en het land officieel te verlaten. De Immigrasi beamte vraagt om mijn ‘disembarkation card’. Enne… ik heb geen ’embarkation/disembarkation card’ gekregen toen ik in Jakarta landde. Dat weet ik zo zeker als 2 en 2….
Shit…. ik bedoel dit is niet de eerste keer dat ik een grens over ga… Voor het luttele bedrag van 20 US$ wil hij wel wat regelen voor me…ok… en ik paai hem uiteraard ook met de woorden dat Indonesie zo mooi is en dat ik terug wil komen enzo… Hij laat me op het moment dat de bus naar de boot vertrekt gaan… ik weet nog op de treeplank te springen zodat ik het havengebied niet te voet hoef te doorkruisen.
De speedboot brengt mij (en enkele anderen) in 4 uur naar Tawau. Onderweg heb ik naar Lara Croft deel X moeten kijken en ik moet zeggen…. ik zou het erop kunnen….
Vanuit Tawau kan ik probleemloos in een minibusje stappen om naar Semporna te gaan. Het vertrekpunt voor SIPADAN!
Terwijl we de nodige bruggen overgaan kijk je in de bruin gekleurde rivieren. Niet veel later zie ik een ‘roadkill’. Er ligt een dooie “krok” op de andere weghelft. Gelukkig zo dood als mors. Het beest is iets langer dan de weghelft. Okee ik zal niet gaan zwemmen in het riviertje 😉 Eenmaal in Semporna blijkt helaas dat er geen anderen zijn om dagtochten te doen, zodat ik ‘moet’ kiezen voor een relatief duur verblijf op Sipadan zelf.
Eerst een nacht in Semporna waar de muggen en ander vliegend ongedierte, na 5 maanden nog niet begrijpen dat met deet/autan/muggenspiralen e.d. het NIET mijn wens is om gebeten te worden. Voor de mugg(n)zifters: muggen bijten niet maar zuigen. Alleen als ik die woorden ga gebruiken krijg ik weer allerlei ander commentaar. 😉
Afijn de dag erop naar Sipadan… een dure bezigheid voor zo’n ‘arme’ backpacker. In het Pulau Sipadan Resort verblijf ik in “Ken’s room”… Aaargh…. Nee.. wat een homo… die hoort absoluut niet bij Barbie.. okee… genoeg Youp nu, ik doop de kamer uiteraard om. Pfjew.
Het duiken… nou ik zal ze niet allemaal beschrijven… De rotste duik die ik daar had zag ik slechts 5-6 schildpadden en 4 haaien, buiten het gewone spul tuurlijk.
Vlucht (duik) 549 is wel even het vermeldenwaard. Een kort kopietje uit mijn dagboek:
Behalve de onvermijdelijke schildpad waar je bijna oplandt als je achterover van de boot rolt, belanden we deze duik in een jenkende stroming en een grote school barracuda’s. Nou had ik bij Phi eens een video gezien waar zij in een hele hele grote school zat… zeg maar een grote zilvergrijze wastrommel. Dit waren er niet zoveel, slechts enkele honderden… desalwelteplus erg indrukwekkend.
Ook de witpuntrif en grijze rif haaien waren weer van de partij. De stroming jenkt nog stevig door en daar zie ik een wel erg groot gevaarte opdoemen. Het is te groot voor een witpunt of zelfs een grijze rifhaai. Langzaam draait het beest zijn/haar lichaam. Die bek herken ik wel van foto’s…die strepen ook… en dan die staart… nee duidelijk GEEN luipaardhaai..
Dit was een onvervalste FUCKING BIG TIGERSHARK!!!
Slik…hij/zij verdwijnt uit beeld… even later komt ie weer terug. Afstand…. ik schat een meter of 10 van mij af en een meter of 4-5 groot… en weer verdwijnt die schoonheid…
Vlucht 549 vliegt verder om bijna te gaan landen. Even een dood stukje koraal opzoeken om 2 vingers achter te haken. Is iedereen er?
Ik denk even terug aan een andere memorabele stroomduik met Jan op Bonaire en eentje tijdens een live aboard in Egypte met Jan en Chris… gelukkig was dit met de stroming mee…Een glimlach laat wat water in mijn masker lopen. De gids kijkt me aan en vraagt of ik ook die kant uit kom.
Ik knipoog en laat de laatste krachten van de stroming mij wegvoeren over wat koraal heen. En een mega schildpad die vlak achter mij lag te schuilen voor de stroming.
Na Sipadan vertrek ik richting Sepilok. Niet alleen voor het Orang Utan rehabilitatie centrum. Eigenlijk meer om een paar dagen in de jungle door te brengen. In het basis kamp ontmoet ik onder meer Erwin een Ollander, Johneen Australier en nog wat andere mensen. Met John trek ik later naar KK en ik hoop hem te bezoeken als ik in Cairns belandt.
We hebben redelijk wat geluk en zien zeldzame dieren in het wild. Orang Utans, Storm Storks (een ‘ooievaarmerk’), luipaardkatten en een hoop neusapen en uiteraard wat vaker voorkomend wild als makaken, silverleafmonkeys, wilde varkens, civetkatten, hele kleine kikkers, krokodillen.. Kortom… ik wil hier nog wel terugkomen…
Volgens mijn plan vertrek ik voorlopig echter naar Kota Kinabalu (KK) om Gunung Kinabalu te beklimmen. Waarom bleef je niet… het regenseizoen staat voor de deur…. dag.. ik heb een hekel aan water :-))
Mt Kinabalu… vanaf de voet van de berg op bijna 2000 mtr hoogte loop je 6 kilometer de eerste dag naar een hoogte van 3300 meter. Dit wordt normaal gesproken gedaan in 5-8 uur. Ik kan met slechtverhulde trots vermelden dat ik 2 uur en 40 minuten later boven was.
Iedereen stond midden in de nacht op om de zon op te zien komen. De laatste 2,5 km naar de 4000 mtr hoge top daar zou zo 4 uur over gedaan worden. De zon komt ongeveer om 6 uur langs… dus de meesten vertrokken om 02.00 met zaklampen en goed ingepakt tegen de kou naar de top.
Ik vervloek nog wat van die herrie makers en besluit om 03.45 ook te gaan lopen. Ik hoef niet de eerste te zijn en ik ga daar niet stil zitten en kou lopen lijen… ben je helemaal gek…. Ook hier klopt mijn inschatting goed. 1 uur 50 minuten later ben ik getuige van inderdaad een mooie zonsopgang. Een hoop andere klimmers ben ik dan al voorbij gelopen 😉
Op de terugweg kom ik het groepje Japanse herriemakers van mijn slaapzaal tegen die nog op weg naar de top waren. Het was inmiddels 07.00. De weg van de berg af was toch wat slechter voor mijn knie. Het tempo lag dan ook beduidend lager.
Eenmaal terug in KK een hoop ‘boodschappen’ die ik al eerder had gekocht op de “Philippino market” met John, als postpakketten weggestuurd. Ik besluit op een zaterdag eens wat mensen uit bed te bellen. Door het tijdsverschil is het moeilijk om voor ‘jullie in Europa’ op een goed moment een verbinding te krijgen. Als het tijdstip goed is, is de verbinding perenat/niet aanwezig en als de verbinding goed is…. dan ligt het merendeel toch nog tussen de klamme lappen…
Toch ga ik een poging wagen… eerst eens Gerard bellen…. dat was een tof gesprek. Gewoon weer ff stemmen horen. En daarna is het tijd om Erik te pesten…. Helaas kon ik Hanssie niet te pakken krijgen… dan maar een volgende keer….
Verder vallen ineens wat straatbeelden op na weer eens Nederlands te hebben gesproken… ik zie namelijk ook een Seng Fong waar ik bijna naar binnen stap om…
Nog een avondje stappen hier in KK en met alweer een katerig gevoel weet ik nog op tijd in het vliegtuig te stappen naar Kuching. In Kuching lukt het me niet om een trip naar een longhouse te regelen. Ja trips genoeg… maar die waren me te toeristisch…. Dan maar een volgende keer.
Ik kuier door wat musea, onder meer het ‘muzim polis’. Dit politie bolwerk is gehuisvest in Fort Margeritha dus dat wordt direct Fort Margrietje genoemd. Mijn verjaardag breng ik door met Gabi, een Oostenrijkse dierenarts…
Dus om kort te zijn ik geniet wat van Kuching en slemp hier wat af 😉
In Penang (Georgetown, het Maleisisch schiereiland) wat yoga lessen genomen en dat in mijn ‘oefeningen’ schema opgenomen. Ja ik ben niet meer zo lening als vroeger. Dat keepen zit er niet meer zo in denk ik :-)….en lekker het hoofd tot rust laten komen met wat staren naar de zee, meditatie e.d zonder te gaan “zweven in oker kleuren”.
Boekie lezen, beetje stappen en wat dingen (voorlopig tevergeefs) uitproberen voor de website….grrrr….. leuk hoor MS die van kleine letters grote maakt… links die niet meer werken e.d…..aargh…. zoem….zoem….Wat houtsnij werk pogingen ondernomen. Mijn rugzak wat aangepast en nog meer dingen waarvan jullie het totaal niet interesseert wat en waarom 🙂
Ik heb vanuit Maleisië wat dingen verzonden. Ten eerse omdat het spotgoedkoop is in vergelijking met andere landen EN omdat het erg betrouwbaar schijnt te zijn. En toen was het tijd om weer naar Thailand te gaan.
Vorig reisverslag: Indonesië; Sulawesi 1
Volgend reisverslag: Thailand 2
Recent Comments