Zondag 15 Juni– Donderdag 10 Juli 2003

Foto’s Verenigde Arabische Emiraten

Vorig reisverslag: Egypte

Volgend reisverslag: Thailand 1

Reisverslag

Een hele luxe vlucht met Gulf Air naar Abu Dhabi, ook wel Oeboe Doeboe genomed. Beenruimte genoeg…wat…teveel bijna…. en goed eten. Alleen, dat wat ik op de tv zag, deed de tranen in mijn ogen springen.

Ik zag die gozer die vroeger Waku Waku deed, nu een soort van “Fiets hem er in” Tros programma presenteren….. en dat wordt uitgezonden hier?!?!?!?! In een vliegtuig…. WHELP

WHELP…waar ben ik nu in terecht gekomen. Wordt er dan toch zoveel gemarteld hier dan ze er al zo subtiel mee beginnen? 😉

De vlucht verder verloopt soepeltjes. Terwijl ik naar de bagage band loop, zie ik 3 meiden (sorry kan ik ook niets aan doen).

Eentje had een probleem…flauwgevallen? Bloedneus? Hersenschudding? of???

Ze keken om zich heen, zoekende naar hulp…

Geen nood…ik is in de buurt.

Terwijl ik zeker wist dat “die twee” nooit in de buurt konden zijn, kreeg ik het tuurlijk niet uit m’n strot om te zeggen “I am an emergency first responder”. Geinig verder hoor die Padi indoctrinatie en omscholing 😉

Het bleek een eenvoudige bloedneus en ik gaf haar dan ook letterlijk een doekje voor het bloeden.

We spraken verder wat met elkaar totdat de opkomst van bagage op de band ons wreed uit elkaar haalde.

Even later kwam ook mijn rode flight bag vrolijk de band op kruipen. 20 meter voordat ik weer met hem verenigd zou zijn, wordt ie ge’bag’napped van de band door iemand die er een koffer of 15 staat af te plukken.

Whoo buddy, roep ik half luid, that’s mine, thank you…

Ik peuter langzaam de rode beschermhoes los en prop die tussen wat bandjes op mijn rugzak.

Uiteraard wordt ik eruit geplukt om mijn bagage te laten controleren. Ik ontcijfer mijn sloten en rits de rugzak open.

Een Tom Clancy boek, een Lonely Planet en een reisdagboek komen te voorschijn. Ja ik had ook 3 boeken kunnen zeggen 😉 Hij kijkt wat naar de rest en ik kan verder gaan.

Ik duw mijn wagentje langzaam voor me uit, de deuren gaan open en een grote massa kijkt met grote verwachtingen mijn kant uit…..de teleurstelling in hun ogen spreekt boekdelen…ach ja dat ben ik gewend :-))

Ik onderzoek de menigte of ik Mr Le kan ontdekken. Ik zie hem nog niet. Om te voorkomen dat mijn kuiten onzacht in aanraking komen met de bagage trolley van de reiziger achter mij, ga ik langzaam verder.

In mijn ooghoek duikt een gestalte langzaam op. Ik zit nog in Cairo modus en ik wil bijna zeggen dat ik geen papyrus, parfum of wat dan ook wil…

Hee Phi… Na het begroetingsritueel zijn we al snel op weg naar zijn huis.

Djeezzz…de wegen zijn schoon, de auto’s nieuw en ze gebruiken hun lichten…dat is allemaal nieuw voor me hoor…

Aangekomen in “Casa du Le” begroet ik de rest van de bende…Melanie en de honden Sammy en Nitrox.

Ethan (7 maanden) slaapt uiteraard al. Ik kruip niet veel later (00.30 ongeveer) in “mijn eigen bedje” dat ik nog zo goed ken vanuit Belgie.

De dagen hier vul ik met nadenken (dat kan zeer doen zeg…), lezen, leren, klussen in en om het huis en een hoop computer stuff….

Leuke reiswebsites met tips e.d. gevonden…. en natuurlijk de laatste Dik Voormekaarshows ff gedownload!

Tring, tring…..Haaa meneer Diergaarden….

Mel’s verjaardag vieren we in Dubai. Onderweg hoor ik een raar “ping, ping, ping”. Ik luisteren en zoeken waar dat vandaan kwam. Ook Phi keek wat vreemd op.

Gelukkig kon Mel het niet goed houden op de achterbank en daardoor barste ook Phi in lachen uit. Okee ik werd er tussengenomen. Het was het alarm, dat afgaat als je harder dan 120 rijdt (duurt geluukig slechts 5 seconden).

Ik leerde Phi en Mel gelijk wat oernederlandse woorden erbij 😉

In Dubai ontmoetten we Ali, waar Phi en ik later mee zouden gaan duiken.

Ali vertrekt 12 juli naar Thailand voor z’n Cave course (grotduiken) bij (voormalig) GUE en NACD, NSS/CDS instructeur Matt London (zie www.fullcave.com). Mmmmm toch eens nadenken….

Een van de avonden brengen we door bij Dirk & Lida. Phi’s baas en z’n vrouw, een Nederlands stel. Nou maar hopen dat Phi z’n woordenschat nog niet gaat uitproberen op Dirk :-))

Aangezien de vrijdag hier, gelijk staat aan de zondag in de westerse wereld, is Phi vrij en kunnen we die dag een leuk duikje gaan maken.

De planning was eerst het wrak van de “Energy Determination” (max diepte 80 meter). Daar waren ze de week ervoor ook al geweest dus werd het een ander wrak, The Innis..

Ik kon gelukkig het juiste spul lenen van Phi. Alle duikspullen heeft ie meer dan dubbel en allemaal losse Halcyon labeltjes op een stapeltje…..

We waren vroeg opgestaan (04.30) om op tijd in Dubai te geraken. Vandaar moesten we nog een uur of 2 rijden voordat we de boot van de club in de haven van Fujairah te water konden laten.

Ali zou voor deze duik 15/55 gemixed hebben in 3 dubbelsets. Wij zelf hadden de 50% en 100% stages al gedaan.

Na de analyse van de gassen, bleek dat er iets meer zuurstof en minder Helium inzat dan geplanned (leuk zo’n Helium analyser). De Helium was gewoonweg op.

Afijn…geplanned met Phi’s eigen Decoweenie dus een duik naar 65 meter ipv 75 met 17/44 mix voor 20 minuten, met uiteraard uitschieters in tijd en diepte.

Om Phi niet zee ziek te laten worden, ging ie deze keer “Ginger beer” uitproberen. Het werkte gelukkig voor hem, anders had ie weer een duik afmoeten zeggen.

Na redelijk lang zoeken werd het wrak gelocaliseerd, aan de oppervlakte zag je allemaal olie tankers liggen… een boei op het wrak hield niet lang stand.

Voor de geinteresseerden, het duik/deco plan.

Depth Stoptime

65        15

39        1

36        1

33        1

30        1

27        1

24        1

21        5 (switch naar 50% O2)

18        1

15        1

12        1

09        1

06        18 (switch naar 100% O2)

Makkelijk te onthouden profiel. Had zelfs nog veel minder gekund maar we wilden de dingen niet overhaasten.

Volledig aangekleed gingen we te water. Volledig aangekleed… ja dubbelset op je rug, wing, backplate (met boei en spool), lamp, 2 stages, wetsuit (shorty) en uiteraard de onverwoestbare scubapro vinnen…o ja masker niet vergeten.

Langs de ankerlijn daalden we af.

Onderweg kwamen we een aardige thermocline tegen…djeezz het werd ineens koud dat water.

Je moet je voorstellen dat je van een graad of 40 op de boot, via 34 graden water temperatuur de eerste 9 meter, ineens in 26 graden water komt…. Dat is gewoon koud. Waar is mijn droogpak?! 😉

Beneden bij het wrak zagen we een hoop patrijspoorten die nog helemaal intact waren. Mmm als we toch wat meer duiken hier konden maken….

Verder grote tonijnen die nieuwsgierig om ons heen cirkelden. Het wrak bood wel wat penetratie mogelijkheden…we deden dat natuurlijk niet deze eerste duik op dit wrak natuurlijk. Na 15 minuten rondneuzen gaf Ali het signaal om op te willen stijgen.

Zo gevraagd, zo uiteraard gedaan. Tijdens de opstijging bemerk ik een grote ‘remora’ (70 cm)

Een remora…ja ik weet niet eens wat de nederlandse correcte naam is…sorry… Deze zuignapvis kwam vast van een grotere vis afzetten en was opzoek naar nieuw vervoer…

En ik was erg geinteresseerd naar de vis waar ie oorspronkelijk vanaf kwam. Tijgerhaai, Hamerhaai, Manta of nog groter?

We hadden geen geluk…of pech…hangt er tuurlijk van af.

Tijdens de rest van de opstijging blijf ik mijn buddies en mijn uitrusting in de gaten houden.

Normaal gesproken gaat Phi altijd vervelend lopen doen. Dan zit je kraan weer dicht, is je masker weg, begint je stage fles te verdwijnen e.d.

Alles verloopt wonderbaarlijk genoeg zonder gedoe.

Na de switch op 21 meter naar 50% zuurstof (voor een fatsoenlijke decompressie) stegen we langzaam verder en ik merk dat mijn spoel is verdwenen..ja hoor, Phi is tijdens mijn gasswitch weer bezig geweest…

Ali geeft aan de 12 en 9 meter stop iets langer te willen doen. Okee…

Vanaf de 9 meter stop krijgen we gezelschap van een andere remora. Dit monster van 15 centimeter heeft het voorzien op Ali.

Tijdens de 6 meter stop komt het tweede buddy team naar beneden. Er bleef nog 1 paar achter op de boot.

Nadat wij aan de oppervlakte kwamen, losten we het 3e en laatste buddypaar af en namen de wacht over.

We genoten van heerlijke mango’s uit de ijswaterkoelbox en bombardeerden het 2e buddypaar met de schillen en de pitten terwijl ze hun decostops uitvoerden.

Nadat ook het laatste paar het water uit is, kunnen we de 45 minuten terug vaart naar de haven beginnen. Daarna volgde een 3 uur durende autorit terug..en toen…spullen spoelen….

Nou is dat met temperaturen die zelden beneden de 30 graden (‘s nachts) komen, niet echt vervelend.

Na deze duikdag begint het normale ritueel van lezen, surfen en klussen weer.

Na wat dingen te hebben doorgenomen met Ali en wat rekenwerk over de pecunia’s eens een mailtje richting Thailand gestuurd.

Nou zond Theo (de manager van de financiele administratie van mijn baan bij des Corps) mij een ander goed bericht. Alle verrekeningen waren gemaakt met de vakantiedagen e.d.Okee dan…

Ik was toch in de buurt en ik kon nog een hoop leren. Matt London was akkoord, net als Ali en z’n buddy Dwight.

De vlucht naar Bangkok was rap verzet. Het dagschema werd dus nu ook gevuld met het nodige leren en lezen van de diverse relevante duikboeken. Cave course here I come…..

In de website (www.debezigedijk.net de oude dus <g>) is heel wat tijd in gaan zitten, dus toch nog nuttig geweest in de Emiraten.

Vorig reis verslag: Egypte

Volgend reis verslag: Thailand 1